maandag 9 januari 2012

Interview met actrice en schrijfster Anna Drijver


Interview met actrice en schrijfster Anna Drijver.

Ze is bloedmooi, succesvol als actrice en nu heeft ze ook nog een roman geschreven. 51 vrijpostige vragen aan de gruwelijk perfecte Anna Drijver (1983). 'Ik kan echt vreselijk zijn, hoor'.


Waarom moet een actrice een boek schrijven?
Anna Drijver:“Tja, dat wilde ik. Ik was heel veel aan het filmen de afgelopen jaren en merkte dat ik meer zelf wilde bepalen. Bij een film heb je het script en de regie en dat kan te gek zijn, maar ik wilde meer in eigen hand hebben. Ik wilde gewoon zelf een verhaal maken.”

En vervolgens bel je een uitgever en zeg je: hallo, ik ben Anna Drijver en ik wil een boek schrijven?
Anna Drijver:“Ik heb geluk gehad. Ik heb mijn agent verteld dat ik dit graag wilde doen. Zij is bevriend met iemand van uitgeverij Lebowski en daar waren ze op zoek naar jonge schrijvers, twintigers. Er komt een reeks boeken uit van wat zij de Young Achievers noemen. Sanne Vogel zit daar onder andere bij, en Dave Eggers. Het zijn mensen die geen kinderboeken maken, maar ook geen zwaar volwassen boeken. Het is een nieuwe generatie.”

Sanne Vogel heeft al een enorme staat van dienst, om van Dave Eggers maar te zwijgen. Wat moet jij daar opeens tussen?
Anna Drijver:“Ze vonden mij er wel bij passen. Ik vertelde de uitgever over het idee van het verhaal dat ik had. Ik wilde iets doen met een meisje dat de grip op haar leven verliest, dat niet meer weet waarom ze ’s morgens haar bed uit zou komen. Dat sprak haar aan. Ik heb wat stukken geschreven, naar de redacteur gestuurd en toen mocht ik verder schrijven. Vervolgens dacht ik: nou mooi, dan is het in september klaar en in oktober kan het naar de drukker. Maar toen wist ik niet dat er nog allerlei filmprojecten tussendoor zouden komen.”

Arme jij: al dat filmen, en toen moest dat boek ook nog...
Anna Drijver:“Eh ja, plotseling was ik met vier projecten bezig en daarnaast moest ik schrijven. Toch is het goed gelukt, vind ik. Veel stukken uit het boek schreven zich vanzelf. Geen idee waar het vandaan kwam.”

Het klinkt zo makkelijk allemaal. Schrijven behoort toch lijden te zijn?
Anna Drijver:“Ik heb ook weleens hard lopen huilen, hoor. Het is een zielig verhaal, ik heb mijn eigen nachtmerrie opgeschreven. Het boek gaat over verliezen. In eerste instantie over het verliezen van je reden tot functioneren. Maar ook over je herinneringen verliezen en over een geliefde kwijtraken.”

De vraag ‘waarom leef ik eigenlijk en waarom zou ik mijn bed uit komen?’ lijkt twintigers bovenmatig bezig te houden.
Anna Drijver:“Ik denk dat veel twintigers een beetje verdwaald raken, ja.”

Geen opmerkingen:

Een reactie posten